| چارچوب طراحی فضاهای تعاملی و دیجیتال برای تجربه مستند نگاری معماری سنتی ایران(موردکاوی : تکیه دولت تهران) |
| کد مقاله : 1178-NAEC |
| نویسندگان |
|
مبینا خرمن دار * دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی |
| چکیده مقاله |
| با گسترش فناوری‌های دیجیتال، استفاده از این ابزارها در حفظ، بازنمایی و بازتجربه میراث معماری اهمیت فزاینده‌ای یافته است. بسیاری از بناهای ارزشمند معماری سنتی ایران در اثر تحولات شهری، فرسایش زمان، بلایای طبیعی و کمبود برنامه‌ریزی مؤثر از میان رفته‌اند. این پژوهش در پی تدوین چارچوبی مفهومی برای به‌کارگیری فناوری‌های دیجیتال در طراحی فضاهای تعاملی با هدف مستندنگاری، بازنمایی و ارتقاء هویت معماری سنتی ایران است. هدف اصلی، احیای حافظه جمعی، تقویت آگاهی فرهنگی و بازتعریف نقش معماری با بهره‌گیری از ظرفیت‌های نوین دیجیتال است. پژوهش با رویکرد فراترکیب و مطالعه موردی بنای تکیه دولت دوره قاجار انجام شده و نشان می‌دهد که فناوری‌های دیجیتال با ایجاد فضاهای تعاملی می‌توانند کیفیت ادراک و تجربه کاربران از میراث تاریخی را ارتقاء دهند. یافته‌ها حاکی از آن است که آثار تاریخی با تکیه بر فناوری‌های نوین، نه به‌عنوان اشیایی ایستا، بلکه به مثابه محیط‌هایی زنده و پویا بازآفرینی شده و در حافظه و تجربه معاصر احیا می‌شوند. چارچوب به دست آمده تلفیقی از مدل سه‌گانه مکان با انواع داده، شیوه‌های بازنمایی و ویژگی‌های مادی در فضای دیجیتال در بستر تکیه دولت ارگ تهران است که در آن داده‌ها در شش محور اصلی فیزیکی، تاریخی-فرهنگی، حسی-تجربی، اجتماعی-رفتاری، اقلیمی-محیطی و آموزشی قابل سازماندهی است. |
| کلیدواژه ها |
| معماری تعاملی، دیجیتال، مستندنگاری، فناوری، تکیه دولت |
| وضعیت: پذیرفته شده |
